Ejderha Günlükleri 4: Kıskaçlar

Sokaklarınızdan bunaldığımda
güneşinizden boğulduğumda
içecekleriniz bana zevk vermediğinde
ve beslenmek için 'kesmem' gerekmediğinde
hep 'gerçek yerim' geliverir aklıma.
henüz geri dönemediğim o yer...

yere düşen yağmurlar üzerime değmez
beni serinletmez.
O tatlı yaz güneşinizde keyifle yatamam.
Tatilleri bekleyişinizdeki
amaçsız coşkuyu hissetmem.

ve işte Ejderha'nın da morali bozulur
etrafı fethedildiğinde...

Bu durumda
tek coşkusunu 'acı'ya yükler
kendinden gelen.
onunla söyleşir
kıskaçlarla donatır her yerini
hem de hepsi ateşli, kızgın! ..

Etleri kıstırılırken
engel olmak istemez dişlere
kendi acısından beter değil ya!
devam eder...

'En büyük coşku'ya vardığında,
acıyı hissetmez olur canavar bedeni
keyfe geçer.

Kızgın yaz güneşlerinizi
kışın beyaz sihrini
ve sonbaharın gri yağmurlarını geçer
'yalan'ı katlar, kenara koyar.

sonrası büyük bir yalnızlık
sıfır noktası...
Ejderha sakin, dingin, bitkin biraz...
Çağlayanın sonundaki su birikintisi...

Biliyor ya eşsiz rahatlamanın kaynağı
'sizden' değil
yüzünde gülümseme belirir.
bitkindir...
Rahatlamanın acılı, ama eşsiz gururu ruhunda
yoluna devam eder.

O ateşlerde çoktan yandı...

(Mayıs 2006)