Eirene Şiiri - Asıf Kemal

Bir roman kahramanı olmayı değil,
Roman gibi yaşamayı hayal edeceksin.
İğne deliğinden izliyorsan dünyayı,
Göremezsin körsün,
Duyamazsın sağırsın,
Dilsizsin anlatamazsın,
Hissedemezsen acıyı.
Mutluluk nedir bilemezsin,
Kalbin kırılmadıysa yeterince,
Sevemezsin kimseyi.

Bir roman kahramanı olmayı değil,
Roman gibi yaşamayı hayal edeceksin.
O zaman senin olacak hayatın,
O zaman yaşadığına sevineceksin,
O zaman yaşadım diyeceksin,
Zamana bağlı kalmadan.
Çünkü kaç nefes aldığın değildir yaşamak,
İlki ve sonuncusu arasına sığdırdıklarından ibaret.
Dünyaya iz bırakmak da değil maharet,
Bırak kirlenmesin adın dillerde,
Anlatılmasın hikayen,
Kimse seni hayal etmesin,
Kimse sen olmak istemesin,

Bir roman kahramanı olmayı değil,
Roman gibi yaşamayı hayal edeceksin.
Bir gözün griliğinde gökyüzü,
Bir saçın sarılığında güneş,
Bir tenin berraklığında su,
Ve senin umutlarında dünya,
Tek bir sözde hapsolmalı hayat,
Gelecek tek bir sözde anlam bulmalı,
Tek bir söz işlenmeli kalbine,
Tek bir isim anlam vermeli her şeye.

Bir roman kahramanı olmayı değil,
Roman gibi yaşamayı hayal edeceksin.
İçinde fırtınalar kopacak önce,
Rüyaların dindirecek dalgaları.
İçinde kokio çiçekleri açacak sonra,
Nafile umutların tükenmesin diye.
Aynalar gizleyecek gerçekleri,
Nakış nakış yeniden öreceksin.
Ardından koşacağın ülkü,
Değecek kaybedeceklerine.
Omuzlarında yükselecek kıyamet,
Bakışlarında çakacak şimşekler,
Nefesinden çıkacak alev,
Omurgana binecek dünya,
Volkanlar patlayacak her kalp atışında,
Asırlar tükenecek gecende,
Vasiyetin olacak hiçlik,
İçine işleyecek korku,
Kutuplar birleşecek hiddetinden,
Toprak buharlaşacak sıcağınla,
Ormanlar kızıla bürünecek,
Renkler kararacak...
Onunla doğacak sonra her şey,
Ve onunla yeşerecek bir kez daha dünya,
Ne sen kalacaksın ne başkası eskilerden,
Aşk olacak her şey Eirene, ve barış yeniden!