Einstein ne yaptın sen

Bir şey olmalı ve ben de buna dâhil olmalıyım.
Tekten varolan yahut kümülatif olanların tümünde olmadığımı hissediyorken bizim,
matematikte kesişen küme, kimyevi bir bağın en kuvvetli karbonlarından halk olduğumuzu,
ve bu bağlardan özel olarak,
ruh ile bağlı olan iki kişi olduğumuzu yalnızca ben anlıyorum.

Bir şey olmalı ve ben buna dâhil olmalıyım.
A şehrinden b şehrine giden arabanın kaç dakikada varacağı maalesef matematikte meçhul değil.
Pazartesi bana gelecek sen, iki cuma öncesi bir akşam,
matematiğe hakaret edercesine, sebepsizcesine, yaşanmışlıkları reddeder gibi,
"sen" noktasında kalmaya devam etti.
Belki de çocuklar havuz problemleri için senin kitaplarını almalılar, ki o musluk hiçbir zaman o havuzu su ile doldurmasın.

Bir şey olmalı ve ben buna dâhil olmalıyım.
Ben bu ayrılığımızı, bugün, bilime yormak istiyorum.
Belki de kütlenin korunumu, eylemsizlik gibi bir şey bizi ayırmıştır.
Çünkü sen gözlerime bakarken aşağıdan, ben seni izlerken yukarıdan, herhangi bir fizik yasası yâhut kanun dışında bir kuvvetin haricinde kalan bir olgunun, bu bağı kesebilecek olması ihtimalini düşünmemiştim.
Kesinlikle izâfiyet olmalı.
Evet kesinlikle izâfiyet olmalı.
Belki de tüm bu ayrılık ve sevgi tükenmişliği yalnızca sana göredir.

Kesinlikle bir şey olmalı ve ben buna dâhil olmalıyım.
Tüm damarlarımın uç uca eklenip dünyayı sarabilmesi fikri, sana imkansızlaşmaksızın iki kolumla sarılma fikrinden daha az cezbedici geliyor gibi.
Yeni umudum böylece doğmuş oldu işte.
Damarlarım dünyayı saramayacak belki.
Belki ben sana sarılacağım.
Hem cezbedici hem mümkün bu olasılık,
olması gereken ve dâhil olmak istediğim şey.
Kesinlikle bu olmalı ve ben buna dâhil olmalıyım.