Einsamkeit Für Zwei Şiiri - Mehmet Emre 2

Benim olmayan keçiler kaçırıyorum mazlum bir çobanın elinden
dağ gibi gözümde büyütüyorum yalnızlığı
Vardır bir kural hatası kalbimde
aşkı yoklamaya dahil etmekle gelen
Sanıldığının aksine değilim bencil
sadece biraz pastorallik eklenmiş eklemlerime
sarıldığına göre kötü değil yaram
tüm insanlar görsün isterdim
'' sanat icra edilmiş '' densin isterdim
Oysa sürüye aykırı hareketlerimden
ters düşerdik, papaz olurduk kabilenin reisiyle
kim bilir?
Taşlar yerine hiçbir zaman oturmadı
Anlatsa derdini kurtulur dediler göğün ileri gelenleri, çok bilmişleri...
Sarıldığına göre yalnız değilim
çırılçıplak bir şey
bir ücra
buz gibi bir eda, bir hayat kadını gibi kendini ısmarlamakta bana
Bana senden sual ettiler
dilin huzuruna çıkartamadım iki kişilik oynadığımı
Oynayıp oynayıp aynı yerden kendimi kanattığımı
enkazlarımla seviştişiğimden birhaber sana susadığımı...
Kendisi olup, olduğunu tek inkar eden yaratıktır insan
İki kişilik yalnızlığı bile hor gören
hatta görmeyen
bir curcuna, vurulmuş tam kalbinin orta noktasından
Benim olmayan çanlar çalıyor bu dağlarda
mazlum bir çobanın elinden
kaçırıyorum
kendimi
bilipte inkar ettiğim kendimi tüm iki kişilik yalnızlıklardan...