Ehvenişerde Güller Şiiri - Aprın Çor Tigin

Bir şehirde bin kilometre
Yürüdükçe uzayan şu yollar
Uslanmadan uğrar bu
Hapsolduğum yalnızlıklar

Sevgimi bağırdığım gökyüzü ağlar
Maviye boyansın
Serde yansın ışıklar
Belki aklına gelirde içinde
Bir kaç umut tanesi çağlar
Yine de sevmezsen beni
Sanma bu gönül gördüğü her yüzü
Senin suretin sanar

Bak, bunlar ağlayan gözlerim
Kapalı kapılar ardında
vurulmuş kepenklerim
Düşününce sonradan
Aklıma kalmayan taakatimle ektiğim
Küçük tomurcuklar gelir
Sensizlikte solan güllerim
Ehvenişerde filizlenir...