Ehriman... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Değişti her şey
su, esinti, sıcak ve soğuk
solan renkler gibi
başka şimdi...

akşamın karanlığa daveti
ve şafağın davetsiz icabeti

sarhoşluk geçince
geldi yine us üzerine sinen
çocukluk katili
geçmiş ve gelecek havarileri
şu an hissiyatıyla yeksan bir çocuk
biz olmaktan usandı
sarhoşluk geçince

sevdiğim bu nehir gözyaşı gibi
akıyor ve şurda bir adam
nerval kendini asıyor
anılar uzaklaştıkça daha bir arınıyor
aşk kadar acıtmıyor
ehlileşen canavar aşk kederi, kader...

aşk
artık eskisi gibi olamayacağım
hiç olmamış gibi

şair
duygularımı bulandırmadan
anlat bana ama unutma
gerçeğin bile kabul edilebilir bir sunumu
ızdırabın kuyusundan içilebilir suyu olmalı
şu bankta dizimde uyuyan kızın
masumiyeti aşkına anlat bana!

yabancılaştım benim olan herşeye
geçmişim başkasının elbisesi gibi üzerimde
verdiğim ve tutamadıklarım sözler
vicdanımda leke şimdi
evrende herkesten ziyade yalnızım, şimdi.

bölüşür gibi sıcak bir ekmeği
utançlarımı ve günahlarımı
işte paylaştım senle
uyuyan bir peri gibi dizlerimde
gözyaşlarımla nemlenen saçlarını
ruhuma giydir üşüdüm bende...