Ehmedê Xanî Şiirleri - Şair Ehmedê Xanî

Ez çûme baxê sorgolan Wextê sehergahê bixef
Min dî sedaya bulbulan Dagirtibûn her çar terf

Sewta hezar û qumrîyan, dengê rubab û muxennîyan
TeŞbîhê bezma bengîyan, hevdengê hevbûn çeng û def

Da zenn ne birîn ku em xemûŞîn
Em beste dehan û dil xurûŞîn

Genca me di dil, guher tijîne
Her çendî îyan xezef firoŞîn

Dila! Qet nîne meh‘bûbek, ji te cuz’ek nebit lalî
Dilarama! Ne mec’zûbek heye, sirra te jê xalî

Eger sirra di qelban e, weger Nûra di wechan e
Bi min yek reng û yek ta ne, di gel yek bûn li wî alî

ÎŞweyek da me seher wê periya horî siriŞt
Şefeqê berq û cemalê dil û can suht û periŞt
(beriŞt)

Me nizanî ku melek yane beŞer yane çi bû
(ya perî bû)

Her di nalim Şev û rojan, meger ez Eyyûbim ez
Hêstiran her vedimalim, meger ez Yequbim ez

Bigirin dest ji me bêrûn, kul û derdan ku yek in
Wer bi pêçin bi cefayê xwe, ku ez mektûbim ez

Me dî neqsek ji neqsê NeqŞebendan
Vebû qeydê di min yek yek ji zendan

KuŞada dil ji bo min ra muyesser
Ne bû bê suhbeta sûret lewendan

Dilo, rabe xwe kêf xweŞ ke, biçîn seyra gulistanê
Bese, carek tu xwe bi weŞ ke, Hilo! Da biçne seyranê

Gulîstan wekû sorgul tê, çimen misla ku sunbul tê
Hezar bulbul bi xulxul tê, di fesla mahê nîsanê

Ey ayîne ê dil bi Cemala Te mucella
Sed sefhe bi yek zerre ji nûra Te mutella

Insan, Te ji bo alemê Kubra kire nusxe
Lew mudxeyekî jê Tu dikî ErŞê muella

(Der bareyê Muhammed begê BAZÎDê da)

Kanê Muhammed beg gelo? Ka PadîŞahê Serhedan?
Îro ji dil bigrîn dilo! ka PadîŞahê Serhedan?

Îro bi bînin îbretê, axa û xelqê hêŞetê