Ehlibeyt Şiiri - H. İbrahim Sakarya

Resul yirmi beşinde, Hatice kırkındaydı
Zengin olan tahire, erdemine vuruldu,
Ondaki dürüstlüğün an be an farkındaydı
İki gönül bir oldu mutlu yuva kuruldu.

İlk doğan oğulları Kasım’dı nur danesi
Örf gereği Resule Ebul Kasım dediler,
Zeynep ve Rukiye’yle Ümmügülsüm canesi
Fatıma ve Abdullah, sırasıyla geldiler.

Hicretin öncesinde Hatice vefat etti
Aynı yıl Ebu Talip, perişan oldu hali,
Güvencesi, can dostu peş peşe çekip gitti
Dediler bu gamlı yıla “hüzün yılı” ahali.

Hicretin sonrasında Sevde ve Aişe’miz
Nikahlandı Resulle, şenlendi yuva yine
Hakk’ın emri hükmünce cümlesi validemiz
Haremine alındı lüzum ve gereğince.

Cariye Mariya’dan oğlu İbrahim oldu
Ehlibeyt hanesini şenliğe gark eyledi
İki yaşında öldü, o gün güneş tutuldu
Son güzide oğuldu, dünyayı terk eyledi.

Fatıma nikâhlandı Allah’ın Arslanıyla
Hasan-Hüseyin oldu ehlibeyt torunları
Nesebi devam etti seyit şerif namıyla
İslamiyet yüceldi kalmadı sorunları.

Ehlibeyt emaneti Hatemül Enbiyanın
Kuran’ı yaşayarak ehlibeyti sayalım,
Aşkına mazhar etsin Resulü Kibriya’nın
İslam’ı özümüzde riyasız yaşayalım.

19.04.2011

H.İbrahim SAKARYA