Ehl-i İnsan Şiiri - Mehmet Şahan

EHL-Î İNSAN

İnsan kısım kısım demiş ulular,
Nefsine uyanlar “Yal Ehli” imiş!
Kimi sanki resim sanma dolular,
Doluya sayanlar “Kâl Ehli” imiş!

Kazandığı aşı yemez kâr sayar,
Gözlerine şaşı demez ar sayar!
Gediğine başı girmez dar sayar,
Dünyayı soyanlar “Mal Ehli” imiş!

Kimi kesim namı alında görür,
Kimisi endamı falında görür!
Kimi de adamı nalında görür,
Ün ile doyanlar “Şal Ehli” imiş!

Ağzı var dili yok olanlar varmış,
Lezzeti susmakta alanlar varmış!
Dilsiz şeytan gibi kalanlar varmış,
Şeytanı duyanlar “Lâl Ehli” imiş!

Dalalet zehrini kapmış kimisi,
Yıkmış ahirini, sapmış kimisi!
Bulmuş zahirini tapmış kimisi,
Özünden kayanlar “Dâl Ehli” imiş!

Pir-î Fânî der ki; şükrü azda bil,
Edep ve hayayı, zikri nazda bil!
Arş-ı müntehayı fikri hazda bil,
Mü’mini ayanlar “Hâl Ehli” imiş!
Fikrini beyanlar “Hâl Ehli” imiş!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNÎ)
16.07.2024 – KAPAKLI