Ehl-i Beyti Sevmek

EHL-İ BEYTİ SEVMEK

Ağladı toprak, kırmızıya çaldı.
Kerbela yıkımdı, Kerbela hüzün.
Günahsız Ehl-i Beyt dikensiz güldü.
Yok mu bir ehl-i din, güle su versin.

Dedesi Muhammet, annesi Fatma...
Ali’nin oğludur, eziyet etme.
Çöllerde yananı ateşe atma.
Yok mu bir ehl-i din, güle su versin.

Kervanda küçücük bebekler vardı.
Cümlesi Nebi soyundan gelirdi.
Bir anda etrafı kılıçlar sardı.
Yok mu bir ehl-i din güle su versin.

Silahın gölgesi insaftan uzak…
Sebepsiz kan dökmek mümine yasak.
Siyaset kurmuştu masuma tuzak.
Yok mu bir ehl-i din, güle su versin.

Kur’an insanlığa tevhit öğretti.
Kabil’den öğrenmiş Yezit nefreti.
İslam birliğini yıktı mahvetti.
Yok mu bir ehl-i din, güle su versin.