Ehl-i Beyt’im emanetim

Canım Cananım, Ehl-i Beyt’im
Sahip çıktığım emanetim
Muhammed’im Ali’m
Sizler benim yaşama sebebim

Ya Resulullah! Sen bize 2 emanet bıraktın
Biri Kitab’ın diğeri itretin Ehl-i Beyt’in
Sizler ay’dan daha parlak
Güneşin sıcaklığından kalbimde daha sıcak

Birde Kerbela var ufuklarda
Hüseyin 72 yaveri ile birlikte
Gözlerimin önünde ağlayan Zeyneb var karşımda
Görenin kalbi zırh olsa parçalanır, yüzü gözyaşına bulanır

Bir Ali var, varki o secdede!
Nasıl kıydılar bu büyük emanete?
Ehl-i Beyt’im, Canı beyt’im
Sizler benim gözüm, büyük emanetim

Bir Hasan var tabut içinde
Dedesine gidemez dert içinde
Onun tabutunu vuran ok değildi
Yanında yatamadığı Ceddi idi

El-Muhsin var Fatima içinde
Muhsin ismi Ceddinden gelme
6 aylık bir şehid var ceddi ağlar
Beni Haşim yasta giden bir yolcu var

Ehl-i Beyt’im, Canı beyt’im
Sizler benim gözüm, büyük emanetim
Ali Rıza var Tus’ta bir zalim yanında
İçirdiler ona ceddine giden yolu, ciğerleri parçalanmış olsada

Ey büyük emanet !
Musa Sadık size sahib çıktı
Resulullah emanetini bir kez daha hatırlattı
Ey beyt’im canı Ahmed’im
Salavat okunmadan namazı Kabul olunmayan
Ölürüm yolunuza, bu can size kurban

Muhammed Musa Sadık
29 Eylül 2006