Ehl-i Aşk Şiiri - Tuğçe Yücebilgiç

Kalbim her dem bulut olup sana siniyor,
Umuda esinlenirken aradığım her gölgede,
Ruhum bir biçimlenir o karaltıda,
Öyle huzur duyar ki hapsolurum sakin aşk-ı siluetine…
O her an, her can, her iç ferahlığı ve bir su yudumunda
bin bir devran dönüyor ömrü mahfuzumda…
İdrak huzuruna ermeden acele acele koşuyor zaman
ehl-i aşkına,
Tanımadan, bilmeden yalnızca severek, hissederek,
izleyerek, iz çöküp, diz direyip, ömür törpüleyerek
talebine duacı bir çocuklukla huzur istiyor bu sancılı
eller…
Ya Ehl-i Aşk sancılı sesimin huzurlu duası, yaralı
ruhumun ebedi edası,
Sensin lütfuyla seven ve sevgiyi aşka döndüren,
Beni de bul, bende bul ve ben de bulayım devamı
Ben de bulayım beni tüm sahtelerden temizleyen
ayıklayan o eşsiz ehl-i aşkı