Eh Sevgilim Ben Sana Daha Ne Söyleyeyim

Söndürdün ışıkları
Söndürdün bağrım da ki
Güneş gibi parlayan
O güzelim aşkımı
İstanbul ile birlikte
Söndürdün tüm umutlarımı
Gömdün kefensizce ayaktalığımı
Oysa toplamıştım sana yıldızları gökten,ayı
Taç yapmak için,gelinlik o ince bedenine
Sen se duyup,gelmedin
Gelmedin ya çığlıklarım da
İstanbul neyse de
Ben kaldım karanlık
Zifiri zındanlar da
Ne yıldız bulursun
Ne de ay bundan sonra
Önce feri kaçtı gözlerinin
Sonra söndüler birer birer
Kapkara taş kesildiler yokluğuna
Bir tek ay vardı elerim de umut ettiğim
Sen gelene kadar sönmez diye beklediğim
Onu da söndürdün
İsmini de dilimde
Eh sevgilim ben sana daha ne diyeyim
Yerime sen söyle,ben giderim tek başıma sevdanla