Eh Oğul Şiiri - Cevat Varlı

Dağları taşları bir bir aşarken
Cimrinin çayında boğuldum oğul
Paşa toprağımda ağa yaşarken
Nağmerdin evinden kovuldum oğul

Alma dedim o zalımın kızını
Ne sazını bilir ne de sözünü
Kışlara çevirir her dem yazını
Dünyanı da ukbanı da yer oğul

Babasının yırtılmıştır hayası
Anasının belli değil mayası
Teyzesi amcası hala dayısı
Hepsi aynı aç gözünü gör oğul

Köksüzlerin bilmez misin huyunu
Kime döküyorsun yüzün suyunu
Kazmaya başladı senin kuyunu
Yine de yollara halı ser oğul

Karşıma çıkardın dünür birini
Su da çıkarmıyor saçın kirini
Bir de baldızların en anderini
Onu dahi bilmem kime ver oğul

Göremezdin o köyün dayısını
Beğenmezdin her ilin ayısını
Sen de gördün bir donun kıyısını
Kalmadı kimseden saklı sır oğul

Muhabbet etmeli gönül dengine
Soyun en aptalı olan dingine
Git bir sor bakalım aşkta rengi ne
O da kendisi gibi sever oğul

Görünen köy hiç kılavuz istemez
Ölmüş eşekleri kurtlar da yemez
Fıtrat neyse odur yalan söylemez
Cahiller havanda su döver oğul

Çakal deliğinde kurulmaz yuva
Aslımıza yakışmadı bu hava
Kıyamete kadar sürecek dava
Kabrim bile yüzüne söver oğul

O bahçede gül bitirmek imkansız
Soyuna çekmıştir tilkidir kansız
Hem yıldızı düşük hem de vicdansız
Anana babana arsız der oğul

Bilmem ne dönmesi bilmem ne dölü
Anlamam istemem, ne sağ ne ölü
Toprağıma bak sen heryan kan gölü
Şehitler mekanda ah çeker oğul

Olan olmuş bana ne diyemezsin
Olur olmaz her boku yiyemezsin
Bu dikişsiz gömleği giyemezsin
Geride bir polis bir asker oğul

Hiç giremem neslimin günahına
Tükürmem ceddimin kıblegahına
Hem peygamberine hem Allah'ına
Ben yokum var git beni koyver oğul

03,11,2005
Ümraniye