Eh Be Batman Şiiri - Halis Babat

Eh be Batman, yakıştı mı şimdi sana
buluttan bir perde çekmek,
topraksı gözlerine?
eh be Batman, hüzün olur mu,
insanlığın doğduğu yerde,
neden hüzünlüsün böyle,
neden suskun,
neden ağlamak düşmüş gözlerine?

birileri insanlarını mı vuruyor,
ona mı ağlıyorsun?
yoksa içinde açlıktan ölen,
birilerini mi barındırıyorsun,
onun için mi gülmüyorsun?
konuş be Batman, konuş,
neden susuyorsun?

göç edenlerin mi var,
elbette kalıcı değil onlar.
bak kuşlarına,
her mevsim sana dönmüyorlar mı,
gittikleri gibi geri gelmiyorlar mı?
şu ağlayanları görüyor musun,
hani şu giden tabudun ardınca,
o, uzak bir memleketten geldi.
diriyken sığınamadığına,
ölüyken girdi.
sanmaki ağlayanlar,
onu sana emanet ettikleri için ağlar
o, on yediydi, kaleş bir kurşuna yenildi.
onu sana getirdiler,
başka şehirlerin topraklarına güvenmediler,
senden ayrıldıkları için utanırlar.
onun için ağlarlar be Batmanım.
onun için...

eğer derdin ölümse, üzülme,
ölüm, elbette,
içinde yaşayanlara yakışmaz
ama senin içinde ölmek de bir şereftir
hele o ölüm, uğruna ölmekse...

ne demek,
senin topraklarına gömülmek
ne demek,
ölüyken bile kahve gözlerinle sevişmek
ne demek,bilir misin,
tanrının kalbine misafirlik demek.
üzülme Batman, üzülme,
üzülmek sana yakışacak en son şeydir.

sanmaki şairlerin yok,
sana yaraşacak,
şiir bulamadıkları için yazmadılar.
sanmaki aydının yok,
sana zevval gelmesin diye yazmazlar.
her şey senin için Batmanım.
suskunluğumuz, ağlayışımız,
gülüşümiz, yaşamamız hep senin için.

bak,
ay her gece sana gülümser,
güneşin kıskançlığına aldırmaksızın,
göz kırparsın kahve gözlerinle,
yazmasını çeker, ayı utandırırsın.
eh be Batman bu esmer teninle,
melekleri kıskandırırsın.

şöyle kaldır başını,
bir bak arşı aleme.
gülümse, dik dur.
yıkıldığını gösterme
gökteki eleme.
bir silkinsen,
tabiata zenginlik saçarsın
kokun bile yeter gülmene.
sakın ola ki ölenlerine üzülme,
çünkü onlar senin gülümsemelerinde...

eh be Batman üzülme sırası değil şimdi.....