Egzantrip Şiiri - Rabia Bulduk

Çok sevdim ben,
Özlemden egzantrip umutlar besledim içimde.
O gelse dedim hep
Bir kerecik gelmeye yeltense,
Şüphesiz gök dürmaz bir güneş doğururdu.
Çok ağladım yokluğunda,
İhtimaller dahilinde mevsimleri erteledim.
Üşümek tercihim değildi,
Ama o çok sevilesi gitti be anne.
Kalmayı öğreneli gülmeyi geciktirdim.
Unutmayı da denedim.
Olmadı.
Ben böyle konularda epey beceriksizdim.
O olsa ne güzel öğretirdi bana.
İçimden;
O gelse dedim hep
Bir kerecik gelmeye yeltense,
Onu beklediğim kadar severdim yine.
Neyse.
Gidenlerin ardından konuşmak olmaz.
Çok edebiyat kestim anne,
Artık bende bir katilim.
Bir kelime daha etsem sonumu getirebilirim.