Anlamadın beni
Dağıttın sineme hüznü,
Sonrası yok işte
Fazlası çok..
Eğrildi gönlüm,kırıldım açıkçası.
Muratsızlığımı vurmamalıydın,öyle birden bire yüzüme.
Karaya çıkmaya çalışan bir deniz dim,
Bu yüzden sana bir türlü yetişemedim.
Bilemedin hiç sen.
Kelimelerimin bozukluğu,
Sensizliği okumaktan dı hep.
Daha fazla dayanamıyorum bunlara,
Nihayetime erdir beni sevgili.
Ömrümü al ellerine,geri vermemek üzerine,
Kurtul baş ağrısı varlığım dan..
Kurtulsun ruhum bu sensizliğin
Izdırabın dan...
Canımın yangınını artık hiç bir şey söndüremez,
Biliyorum..
Gözlerim bazen hiç bir şeyi göremiyor acıdan.
Annemin öpünce geçtiği bir yara olmanı istiyorum bazen..
Ama biliyoruz ki..
Böyle bir şey imkansız,
Ve açılan yara hala çaresiz ce ağlıyor yokluğun dan.
Kayıt Tarihi : 15.10.2012 00:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Beşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/15/egrildi-gonlum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!