Eğri ağaç Şiiri - Şule Akşit

Sahibini kandıran bana lezzet sunan,
Sarkan dal helaldir öğretisiyle,
Yesem de arada ikramlarından,
Haram mı , helal mı bilemediğim,
Doyana dek içime sine sine yiyemediğim,
Tam köklenemediğinden dik duramayan
Yerini benimsememiş ağaç gibiydi...

Eğri gövdesine bakan
ilk rüzgarda uçup gidecek sanırdı,
Kendi bile buna arada bir inanırdı.
Ne dikildiği bahçeye yaradı ne bana,
Meyvelerinin çoğu gübre oldu toprağa.
Bu kadar emeği zayi oldu diye çok üzülürdü
Suçu bazen kendinde,
Bazen onu ,o bahçeye diken elde görürdü...

Kaderimmiş demeye gönlü razı değilse de
Dallarını sarkıtıp nefeslendiği bahçeme,
Köklerini taşımaya gözü yemedi.
Haram mıdır şüphesi de bana iyi gelmedi.
Yükseltiverdim bahçe duvarını iki metre,
Tek yol kaldı ona,
Kökleriyle gelmek benim bahçeye...

Dalıyla köküyle sağlam dik gövdesiyle
Köklensin ait olduğunu hissettiği beslendiği
Neşe saçıp güneşlendiği toprakta...

Ağaç yerini bilip köklenmeli
Dimdik sıkı sıkı,
Toprak ondan razı, o topraktan razı.
Yiyenin içine sinmeli meyvelerinin hazzı,
Kimseye lazım değil , kimsenin günahı...

11.05.2021 / Denizli