Eğreti Şiiri - Hatice Topcu

Ayak seslerini hissediyorum bazen hayat oburu kuytularımda.
Bir nefes kadar mı uzaksın?
Ve peşimde misin kuşkularım kadar?
Oysa sonsuz umutlara akan ırmaklarım var benim,
Çekici lezzetler yudumluyorum ömrümün pınarından,
Rüzgarından eğreti bir sonsuzluk çekiyorum içime,
Örümün anlamsızlığına sarılıyorum oysa.
Sabahları güneşi sahipleniyorum.
Bir yudum çayda huzur ve bir parça karanlıkta dinginlik arıyorum arsızca...
Şiirler kalemime,geceler yalnızlığıma tutsak oysa.
Kuytularımdan çıkacak mısın bir gün?
Hayatıma göz mü koyacaksın ansızın?
Çayımdan huzurumu,kalemimden şiirimi alacak mısın?
Neden bu çırpınış,kaçış nereye?
Eğreti sonsuzluğuma göz dikmişken ölüm...