Eğreti Şalvar Şiiri - Mustafa Alpaydın

Munis bir kişiye gelince davet
Nasıl gitsem demiş yamalı kisvet
Yakın bir dostuna açmış derdini
"Sıkıntıya düştüm bana yardım et"

Arkadaşı demiş "bu iş çok kolay
Kimseler seninle edemez alay
Dikkatli davran da leke olmasın
Acer şalvarımla çekersin halay"

Bizimki sevinmiş teşekkür etmiş
Eğreti şalvarla düğüne gitmiş
Oda zeminine kurulmuş sofra
Menü pilav ile haşlanmış etmiş

Yiyip içilirken başlamış hanek
Bir nida yükselmiş aman diyerek
"Şalvarım batacak acele etme
Sakın dökülmesin üstüne yemek"

Mahçup olan adam kalkmış sofradan
Ortamı terk etmiş çıkmış oradan
"Yokluk çekilmiyor" diye söylenmiş
Kısmeti çok azmış maldan paradan

Düşünerek döner iken evine
Rastlamış adaşı olan birine
Anlatmış derdini dökmüş içini
Kahretmiş kaderin cilvelerine

Dost teselli etmiş "geçirme cinnet
Muhanet olana eyleme minnet
Benim yedeğim var onu giyersin"
Düğün meydanına etmişler avdet

Kilimin üstüne kurup bağdaşı
"Benim değil senin" demiş adaşı
"Eyvah gitti diye lâf dahi etmem
Şalvarın üstüne döksen de aşı"

Yoksulun bir anda kızarmış yüzü
Titremiş elleri sulanmış gözü
Düştüğü bu garip halden utanmış
Kurumuş nutku tükenmiş sözü

Hemen oracıkta soymuş şalvarı
Merakla izlemiş arkadaşları
Altında uzun bir içliği varmış
Koşar adımlarla çıkmış dışarı

Tenha bir köşede verince mola
Önce sağa bakmış sonrada sola
"Tövbeler tövbesi eğreti mala
Bu geceki olay bana ders ola"