Eğreti koza Şiiri - Akın Akça

vagon(lar) arasında bir bölmeye denk düştü
salıncak,
sallanıyor da sallanıyor
zangır zangır çuf
ahalisinde gecenin kör zifirisinin.
Tren-taban ayrılacak mı birbirinden....
Pideci daha arkada,
az önde ise market.
Orman tarafı bisiklet yolu
burası
Denetko'nun.
İki kulplu beygirde
dört tane salıncak -
'çift' düşer, her bir kulplu'ya...
Kum içerisinde bir alan:
Çocuk haznesi mi,
çocuk bahçesi mi?
Hız ile
Sallanan salıncak düşürmüyor,
hop! hep yürek hoplatıyor:
Nerde, ne zaman...
(Ve) 'Kim bilir? ' dersin.
Adrenalinden tıka basa ihraçlanıp
tüketen körük umudu,
(her ne kadar yerli yerinde
olsa da birincisi, birincisi)
ikinci sorguyu yöneltmekle ama;
bunu demekle
hiç de iyi etmezsin.

(inanan tarafım da vardır,
hem, neyse...
Neyse,
ancak tek gerçek doğru'lara.
pek göstermedim sana;
engellemek uğruna,
şu(U) rdan yoksun
istem yoksunu oynak kaçışlarını.
Yalan olamadı çünkü,
olması olanaksızdır -
aksine, çoktur kişi, kendini kandırır.
ama nicelik
olsaydı enerji,
nasıl bir elin parmakları
uygarlık yarışında
anlam kazanıyor...
Yoksa kendin bilinçlisin.
Dalga formunda bir
ayrı anlam
yatıyor sanki ışığın.
sen dua'(nı(!)) et.
Cinsiyetini mi kazandın,
sonradan görmelik şekliyle;
birey kendin olsana.
Bilmez misin
seni senden koruyanı...
Afferim sana
hiç arama, sorama,
ki gene olduğum yerdeyim,
yanındayım.)

Beklemektense
genel geçer
faraziye olacakları,
değiştirmek elimizde
geleceği.
Yırtıp çıkmak var orayı,
yırtıp çıkmak!

doğaçlama