Nedense!
hep ''kendi doğrularımız haklıdır'' yanılgısı değil mi?
Hayata tersinden bakmamız
İstemsiz eylemler anaforunda dönüp durmamız
Yapmak istemeyip de, yaptıklarımızın hesabını
Kendimize veremiyorsak
Süregen hatalarımıza
Doğruları kurban edebiliyorsak
Bu bir hastalıktır bence
Tedavisi gerekir bir an önce
Toplumsal menfaatin;
Kişiselliğe dönüştüğü şu günümüzde
Dünyayı tehdit eden bir tehlike!
Egoizm!
Ben yaptım,ben ettim görüntüsü
Makam ve servet
Hırs ve de şöhret uğruna
Kendinden başkasını tanımama dürtüsü
İnsanı insanlıktan eden
Kör olası yozlaşma
Bir nevi soysuzlaşma
Sanır ki kazanmışlık
Halbuki aldanmışlık
İçten içe çürürde
Farkına bile varamaz
Birde kalbe indiyse
Ebedi uyanamaz
İçten çürümeye gör
Önemi kalmaz dışın
Bu gün şaşı,yarın kör
Vebali çeker başın.
Kayıt Tarihi : 9.10.2008 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oldum olası ısınamadım şu izm' lere Her kelimeye,eğreti sap gibi takmaları yok mu! Altın semer bulmuş merkep gibi Türkçeyi sırtından atmaları yokmu! Egoizm,Faşizm,kapitalizm,izm,izm,izm! ! ! ........ Söyleyin Allah aşkına,hangisi bizim. Şimdi diyeceksiniz ki! peki siz niye kullandınız Teşbihte hata olmaz derler,mukayese açısından kullanmak istedim. selam ve dualarımla
nefislerin sinsi belası. ne canlar yakacak kimbilir.
kutluyorum ve size benden de bir adet şiir gönderiyorum.
esenlikler
NE BÜYÜKSÜN YARAB
Güçler dengesinde daha güçlü olanın
Hakimiyet hakkıdır güce hak bulanın.
Çığırtarak hakim olmaya kalkmak,
Rezilliktir bir işe böylece bakmak.
Alemlerin Rabbi Allah’ımıza kulak veriniz
Öğretiyor ifadeyi,”yaparız”,”ederiz”,”biz”.
Ben ifadesine nadir şahidiz, bilmem kaç kere,
Oysa hakkıdır kıyamda saygı, rüku ve secde.
Ne komiktir İblisin demesi Allah’a “sen”.
Bir de utanmadan demesi kendine de “ben”.
Hakimi Mutlak’a karşıdır ve serseridir,
İsyan edenler şeytanın beraberindedir.
İşte budur aczin ve kibrin bitirdiği kimlik,
Utanmadan hak talebinde bulunan sefillik.
Topudur büyüklenmeyi maharet bilen ruh
Tam hakkıyla cehenneme layık bir gurup.
Şeytana bir dost olur mu bilse “ben “ ile,
Söyler mi hiç bir daha, sarıp atar mendile.
Akıl boşa değil, verilmiş ölçüp de biçsin.
Gerçek İlahını anlasın, bir kimlik seçsin.
Ne büyüksün Yarab ! bizi çekip alıyorsun.
Af ile kurtarıp, sevginle sevgiye sarıyorsun.
Ne yapıyor ne ediyorsak eksiksiz biliyorsun,
Tarifsiz merhametinle “af ederiz biz” diyorsun.
Ne büyüksün Yarab ! neler neler görüyoruz.
İlmi bildikçe yüreklerimize sevgini örüyoruz.
Öğrendikçe yüceliğin karşısında şaşıyoruz,
Şaştıkça ufalıyoruz, ufaldıkça da batıyoruz.
Yaşar Saim Aslan
TÜM YORUMLAR (26)