Egoist Şiiri - Fikret Polat

çünkü bağlanmışım saçlarına
bir pamuk ipliğiyle hayata bağlanırcasına
celallenirim elbet;
ellerim, dudaklarım dururken
onları rüzgarın öpüp okşamasına

çünkü gözlerinde gördüm dünyayı
ışığa hasret körde asa misali
kıskanırım elbet;
sevdan ile yeşeren umutlarım kururken
gözlerinin neminde hayat bulan herkesi

çünkü uzanmışım ellerine
senin için sana yalvarırcasına
kırarım elbet;
ben kokusundan bile mahrumken
ellerinin ateşiyle yanan elleri

çünkü sevmişim çaresiz
ekmek gibi, sudan çok,havadan öte
vururum elbet;
yollarda kalmışken ıslak gözlerim
seni benim gibi seven tüm insanları