Eğmedikçe Başı Şiiri - İbrahim Perçin

EĞMEDİKÇE BAŞI

Doğruya yanlışa
Olura olmaza
Hep salladık kafa
Gördük ki sonunda
Kul olmuşuz kapıya.

Sormadık kim diye
Takıldık peşine
Çıktık zirveye
Geçince inişe
Bir baktık geriye
El sallıyor bize.

Ey Allah’ın kulu
Sen ki İnsan oğlu
Düşünmeden sonu
Bağlarsan el kolu
Uzatırsan boynu
Teslimiyet sonu.

Hayvanlardan artın
İnsan o da aklın
Düşün düşün kullan
Gör bak en sonundan
Kimmiş dimdik duran
Kula kul olmayan.

Kendini bir tanı
Ölç te biç tartını
Sonra al gardını
İndir son darbeni
Kim eder kul seni
Eğmedikçe başı.