Eğitmenim ol Şiiri - Necmi Dayan

gece rengi sinince başlamalı
o düğün o dokunuş
kurumalı ıslaklığı pencerelerin
bir soluğu olmalı yalnız bir atmacanın
anlamını bulmalı ayak bileklerini kuşatan
demir prangaların yalvarışının sesi

dünyayı nakliye aracı kokañ bir karınca taşımalı
dağsız ve ormansız ve gecesini unutan yollardan geçmeli
o atmaca pençeleri teninden ürkmeli
korkmalı çizmekten yaşlı bir çamın gövdesini
o penceredeki uzun kara saçlı kadın
bakmalı sana pansuman yapmalı inleyen aşkını

benim sonbaharlarla ya da tüm ispiyoncu insanların
mevsimsizliğiyle hiç ticaretim olmadı
yaralıydım şehrin bayrak direklerine tırmanırken
seninim o askılı kırmızı elbisenin ve buruş buruş topuklarının esiriyim
kucakla ısıt beni ateşinle soğut terleyen kelimelerimi
bana bir kasatura gibi aban dost bir atmaca gibi
çek beyaz bayrağını çık o alışılagelmiş kuyruklardan
sev bu organlarımı insan yanlarınla eğit aşkımı