Eğitim Sevdası Şiiri - Mehmet Ali Var

Pedagog Âdem Güneş’e

İnsana değerden yoksun eğitim,
Fazilet ışığı yaymıyor hocam.
Maddeten bunalmış, mânadan yetim,
Tertemiz fıtrata uymuyor hocam.

Puanla mı olur sade başarı?
Kıymeti ilklere verir çokları,
Bozuldu ruhların ince ayarı,
Büyükler durumdan aymıyor hocam.

Okuldan öğrenci karne alınca,
Herkes sahiplenir, notlar gülünce,
Sevimsiz zayıflar üç beş olunca,
Kimseler feryâdı duymuyor hocam.

Şefkat pınarından içmeyen çocuk,
Gelişmez gönlünde istenen ufuk,
Kaybolur toplumda zamanla dostluk,
Nesiller sevgiye doymuyor hocam.

Performanstan önce gelir terbiye,
Milleti ahlâkla lâzım takviye,
Haylazı sevenler, zekîdir diye,
Sâkini adamdan saymıyor hocam.

Varoğlu, sevdâdır eğitim işi,
Gayretle yetiştir vasıflı kişi,
Sönerse yürekte hizmet ateşi,
Mevcudun üstüne koymuyor hocam.