Egilmezdim Şiiri - Hasan Turgut

Bu gece kör hayalin karşıma çıkmasaydı,
Sönmüş anı küllerim yeniden yakmasaydı,
Gözlerimde sislenen bulutlar akmasaydı,
Yeniden hatırladım seni böyle bilmezdim
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.

Hangi düş, hangi yemin tazeledi sancımı.
Unut diye öğrettim el olan yabancımı,
Derinlere gömmüştüm hem ağrımı-acımı
Sevseydin mühür gibi vurup zerre silmezdim.
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.

Adını bilmez oldu içimdeki yollarım.
Sayende soldu gitti baharlarım, dallarım,
Eskilerden ne kaldı? Kırık dökük yıllarım,
Bakıp da aynalara hüzünleri çizmezdim.
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.

Sen bir anlık seraptın, en yalancı hasretim.
Gecemde yıldız olup kaybolurken matemim.
Beni sensizliğine mahkum etti nefretin.
Kör kara zifirlerde isyan edip bezmezdim.
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.

Aşkın deryalarında, alabora yelkenim.
Şimdi ıssız kıyılar, benim yuvam meskenim.
Sen gittin de kayboldu toz pembe hayallerim
Boşunaymış çırpınmam,gidip zerre dönmezdim.
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.

Dudaklarım mühürlü, ağrım sızım dinmez mi
Gönül sustuğunda da bana huzur inmez mi?
Kırık bir kalbin sesi zerre huzur vermez mi?
Çekip gittiğin yerde izlerini silmezdim.
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.

Hayalin kabus gibi, yoluma çıkmasaydı,
Suskun gecelerde de adımı anmasaydı,
Yüregime isyanım böyle kor yanmasaydı.
Ne yaşadım ne gördüm sayende de ölmezdim.
Yokluğunun yüküyle önünde eğilmezdim.