ulvi daglar gibi egilmez olan başım
bir adsız şövelyeye yol verdi sonunda.
açmaz denilen evrenin tek çiçegi,
açtı,koku verdi, yaktı gönülşahı.
girdi renkler gibi, gözlerin gözlerime,
set olan engelleri yıktı, tek,tek.
hasreti gözlerinden çekti, gönlüne,
şimdi gölgen gibi peşinde gönül.
Kayıt Tarihi : 18.12.2010 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!