Efil Şiiri - Mevlüde Düzdaş

Efil Efil
Ne çabuk unuttum, ne çabuk örttüm
Hatırlamıyorum giden, yılları
Dilim dilim böldüm zaman anlamsız
Gerçekle soğuttum kor yalanları...

Yine çıldırışlarda, medcezirdeyim
Yine kırgınlıklarda, yine hardayım
Sığmıyor ruhum, koca dünyaya
Yine kayboluşlarda buharlardayım...

İsyanım sürüklenir tozum, küllerde
Kaybolmuş umudlar hasret dillerde
Gönül bağın kurmuş tüm kederlerle
Elif, efil esen durgun yeldeyim.
dÜZTAŞ
Erdek