Eğer Unutursan Şiiri - Serdar Alıcı

Eğer unutursan beni, bu karanlık diyârda yalnız kalırım
Eğer tutmazsan ellerimi, bir dahakine kadar kurur ellerim
Eğer mavi gözlerini kapatırsan, gözlerim kör olur
Eğer unutursan beni, karanlığa mahkûm olurum

Eğer unutursan beni, kalbime yine sonbahar hükmeder
Eğer bırakırsan ellerimi, başka ellere mahkûm kalırım
Eğer susarsan yine, kulaklarım çınlar sessizliğinde
Eğer unutursan beni, çöllerde fırtınalara kapılırım

Eğer unutursan ismimi, ben de unuturum kendimi
Eğer unutursan sesimi, çığlıklarım inletir ruhumu
Eğer unutursan gözlerimi, bakamaz artık...
Eğer unutursan unutmayı, unutulmuş topraklardayım, unutma!

Eğer unutursan âşkımızı, kalbimdeki kara sular sel olur
Eğer unutursan beni; kalbim parçalanır, sevemez artık
Eğer unutursan gözlerimizdeki âşk ateşini, yakar beni kül eder
Eğer unutursan sevmeyi; zâlim olursun, öncelikle de beni öldürürsün

Eğer unutursan o güzel günleri, hatıralarda saklı kalır
Eğer unutursan hâyâlimizi, ruhumuz gölgelerde gizlenir
Eğer unutursan şarkımızı, başkaları dinler
Eğer unutursan iyiliği, kötülüğe esir düşersin

Keşke senin gitmene izin vermeseydim, şimdi yalnız kalmazdım
Keşke seni hep sevebilseydim, şimdi sen de beni sevecektin
Keşke seni unutmasaydım da şimdi sen de hatırlardın beni
Keşke seni tamamen unutabilseydim de şimdi acı hatıralarla başbaşa kalmasaydım

Unuttuysan beni, ben de unutmuştum ya seni
Sevmiyorsan beni, ben de sevmiyordum ya seni
Affet beni, sevgilim! Sen masumken seni bir zâlime çevirdim
Affet beni, sevgilim! Bu âşkı ben mahvettim