Eğer sen olmasaydın! Şiiri - Mustafa Cil ...

Uzak diyarların girizgâhın da
Bilmelisin ki soluğuna hasretim
Hücremin her katresinde senin
Halime bıraktığın nefesini hissettim

Tenim dünyaya hasretken ben
Batında her zaman seninleydim
Sen zerrenle meşakkati yaşarken
Ben senin esenliğin şefkatindeydim

Sen can içinde bir canını yaşatan
en bahtiyar insan mefkuresindeydin
Havva, Asiye, Meryem, Hatice, Aişe
Fatımaydın nice isimlerin sahibiydin

Kâinatın en şerefli bir insanı olan
Mükerremliği sabrıyla yaşayandın
Sen anaydın, ataydın ve havaydın
Topraktın aşktın güzellik sunandın

Göz pınarlarından süzülerek akan
Bir damla yaş anlayana neler anlatır
Yaşadığın sevdanın aşk pınarlarından
Gelenlerdi onlar Ummana kapı aralar

Yücelikte eşsizdin bir mürebbiydin sen
İlk öğretmendin sevgini hasredendin
Eğer sen olamasaydın ey aziz insan
Şefkat asılsızdı, aşk taçsızlığı yaşardı

Nice canlar var ki bitmeyen umutla
Beklediğin muratların akabinde sen
Şahlar, padişahlar, krallar Osmanlar
Süleymanları dünya getiren anaydın

Ancak seninle kaimdi cihanda alınan
Tüm solukların anlam bütünlüğü için
Oluk oluk akan kanlar, bir şahadet için
Yarışanlar, ana payesi için değiller mi

İlahi adaletin muhatabı, tebessümlerin
En güzelini senden başka kim verebilir ki
Her merakın heyecanın, telaşın yılmayan
En bariz muhatabı her vakit sen olurdun

Arzı mekânın en nadide çınarı, esen yelin
Gönülleri kuşatan meltem olanı tek sendin
İnsanlığın muradı, neslin halkası kâinatın
Anasıydın sen insanlığın medarı iftiharıydın