Eğer Bir Gün! Şiiri - Halil Zenciroğlu

Eğer bir gün
Soğuk bir pazar sabahı
Kimseler yokken ortalıkta, henüz uyanmamışken
Otobüs durağında ve elleri cebinde
Titreyerek bekleyen birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Akşam kızıllığı denizi kucakladığında
Yağmurdan sırılsıklam olmuş bir hâlde
Ve bir iskelede, denize bakıp martılara simit atan
Dalgalarla konuşan birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Bir yol kenarında
Öylesine yere oturmuş
Elinde bir çöp, dalgın dalgın
Toprağa resim çizen birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Bir hastane bahçesinde
Tedirgin bekleyişle dönüp duran
Ve başını göğe kaldırıp, gözlerini kapatarak
Yardım dileyen birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Elinde buruşmuş kırmızı güllerle
Bir kapının önünde hareketsiz duran
Başı önde ve gözleri dolu
Birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Hıçkırıklarla ağlayan
Gözyaşlarını ceketinin koluyla silen
Ve başını iki ayağının arasına gömmüş
Gözyaşlarını saklayan birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Elinde bir simit, önünde bir çay
Bir tren istasyonunda, bir köşede
Gelen geçene anlamsızca bakan
Bekleyeni ve beklediği olmayan birini görürsen
Bil ki o kişi benim!

Eğer bir gün
Lapa lapa kar yağan bir şubat günü
Dört kişinin omzunda, ağır ağır
Mezarlığa götürülen bir cenaze görürsen
Belki artık çok geç, ama
Bil ki o kişi benim!