Seni ne kadar çok kıskandığımı biliyor musun? Bilmiyorsun…
Benim sahip olamadığım iki yüce değere sahip olduğun için kıskanıyorum seni…
Bir anneye ve bir kız kardeşe…
Bende her sabah evden okula çıkarken ilk olarak annemin öpücüklerini alırdım yanaklarıma, hava soğuksa üşümeyim diye…
Okula gidiyorum diye arkamdan ağlayan küçük kız kardeşim olmadı; ağabey olamadım hiçbir zaman, keşke olsaydı ve o arkamdan, bende yolda ağlasaydım be! ...
Eve dönüp kapıyı çaldığımda hep annem açardı; ama ben o ân eve değil, her seferinde cennete girerdim…
Kız kardeşim olsa ve doğum günü çatıp gelse, hediye olarak onun resmini verirdim siyah beyaz bir çerçevenin içinde; ama ondan önce “Cennetimin Resmi” derdim ona ve sarılır öperdim yanağını, morarana kadar; çekerdim dudaklarımı ve gülerdim; ama o bilirdi ki onu çok severdim…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta