Ege Şiiri - Emre Doğan

Ege’nin en derinlerinde rengârenk mercanlar dans ediyor,
Gri balıklar akıntıya karşı büyülenmiş aynı yöne sürüklendi,
Yüz ifadeleri donuk ve mutsuz gibiler.
Karantina sancağından kaçmış hastalıklı bir tekneden sarkan olta ucu,
Sülyeni kan kırmızısı kadar parlak,
Yosunlar, deniz kabukları ve parlak taşlarla beraber.
Sen gri değilsin küçük balık,
Pulunda da yüzünde de renk var, gülüyor ufka doğru.
Ya kaçmalı ya hissizleşmeli,
Ya yeneceksin ya yenileceksin.

Kaç balık kaç,
En derinlere, seni göremeyeceklerine doğru kaç,
Bazen ayak uydurmak, kaçmaktan daha ağırdır biliriz.
Az kaldı, sürüden ayrıldığın belli oluyor,
Kırmızı ve lacivert şeritler derinde daha belirginleşti,
Kimse yedi yıl sonrasını göremeyecekse,
Şimdi bu suyun tadını daha çok çıkart.

Bu deniz kuruyor,
Sevgili küçük balık,
Bu kaçmaya benzemez.
Bir akbabaya veya dinozora dönüşmelisin,
Renklerinden gizlenmeye benzemez bu,
Kurtuluş için kendini öldürmelisin.