Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
muhteşem muhteşem
ne güzel şiir bu yüreğinize sağlık kutluyorum
usata kalemi saygımla tam puan +anto
egenin kızları tabiki güzeldir ama antalyanında öyledir şaka üstadem güzel bir şir okudum tebrik ederim
yüreğinize sağlık...
Guzel bir methiye olmus...ozanca...tebrikler
Üstadım, tespitinizde çok haklısınız. İzmir'in kızları ise daha başka güzellikte oluyormuş.. miş diyorum çünkü duydum. tecrübenizle sabitlendi..
Mehmet Hocam!
Sizin şiirinizi anlatmaya sözcükler kifayetsiz kalıyor. Bu da Mehmet Nacar farkı. Çok güzel bir 6+5 duraklı, 11 hece, sevgi şiiri okuttunuz bize. Yüreğine sağlık. Antolojim+ 10 puanımla......OZAN BİNDEBİR
Tebrikler dost kalem selam ve saygı ile
--------Teni çekirdeksiz asma üzümü,
Parlayan gözleri süzer yüzümü.
Bakışı parlatır küllü közümü,
Ege’nin kızları başka oluyor.
Çiçeğin cümlesi terini koklar,
Göğsünde ebedi baharı saklar,
İki gül yaprağı pembe dudaklar,
Ege’nin kızları başka oluyor.
Bir sevgi damlası sarı gülünden,
Gülşenler yeşertti gönül çölünden,
Sırat’ı kaldırdı cennet yolundan,
Ege’nin kızları başka oluyor.
Mehmet Nacar
---------------------
Herkesi olduğu gibi, usta şairimizi de derinden etkilemiş anlaşılan güzel ve şirin Ege nin kızları. Haksız da sayımazsınız değerli dost sayın Nacar, cana yakınlıklalrı emsalsiz güzellikleri ve de ataklıkları; denizi, doğası, tüm güzellikleri gibi canlı bir tılsımı ve efsunluğu yansıtır tüm ege insanı, ille de kızları. O nedenle de çokça haketmişler bu anlamlı güzel şiirinizi.
Güzel ve anlamlıydı dizeleriniz. Severek beyeni ile okudum, bende sizinle birlikte andım güzel Egemizi ve samimi, birikimli, düzeyli insanlarını ve emsalsiz güzellikteki narin kızlarını. Tebriklerim ve esenlik dileklerimle kutluyorum sizi. selam ve sevgilerim sonsuzdur. Kemal polat
Üstat bu ne çoşku böyle ? Sonra diğer bölgelerimizin kızları küsmesin size.Tebrikler...Tam puan.
Tamamı cennetten sürgün geliyor.
harikasınız üstadım çok güzeldi çok yüreğinize sağlık
saygılar
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta