Bir insana güvenmek için 20 yıl boyunca onunla vakit geçirmek yeterli olabilir.
Aldatılmamak için ise yeterli değildir yine de kazık atılabilir.
Çocuklukta kurulan bağa rağmen saman altından su yürütülebilir.
Kişinin buna şahit olması hayatının matemidir.
Çekip gittiğinde ortada bırakıldım dersin.
Hayat kırık dökük bir şehir gibi her anın altında başka bir öykü saklı.
Gözyaşlarım puslu bir havada toprağa düşen acı bir fısıltı.
Hayallerim yıldızların gökyüzündeki sosyal medyası.
Onlar benim ulaşılamayan mehtabım.
Yüreğimdeki sevgi bir bahar sabahının taptaze çiçekleri gibi sana kucağını açar.
Az tamah çok ziyan getirir.
Hırsın eşliğindeki pintilik insanı deler devirir.
Davul görür oynarım, mihrap görür ağlarım.
Ağlatan güzelliğine yanarım.
Hüzünden kaçmaktan mutluluğu kovalamaya vaktim olmadı.
Annenden doğdun, babanla mesut oldun mu?
Ağlamalarınla annenin sütü dost oldu.
Baban sizinle mutluydu.
Ailenden bir çiçek soldu.
Annen durgundu, senin de için burkuldu.
Ben bir mutsuzluğa aitim.
Yalnızlığım benim kartvizitim.
Bitkinliğin vücut bulmuş haliyim.
Bu bedbahtlığın kölesi miyim?
Ay benimle mırıldandı, alkolik oldu.
Bir çoban kendisine ait olan kulübesinde padişah rüyası gördü.
Uyandı, hayali gerçekliğin soğukluğuyla söndü.
Münzeviydi, barakasının dışını bir deniz sanardı.
Gördüğü rüya ise ölü doğmuş bir balıktı.
Sessizliğiyle hâletiruhiyesinin resmini çizerdi.
Hayat kimisine dedirtiyor bebeğim doğdu.
Kimisi de çığlıklar atarak diyor bebeğim öldü.
Bir kibritin çakılıp kül olması kadar ip üstünde ömrün.
Bebeğini kaybetti, yaşama sevincinin ışığı söndü.
Kalbi biçareydi.
Sütüne kan değdi.
Cumhuriyet eşliğinde millet kendi egemenliğini elinde tutar.
Ulusal egemenlik ile gözünü kırpmadan vatanını kutsar.
Modernleşme sayesinde cumhuriyetimizin bahçesinde fışkırdı özgürlük tomurcuğu.
Hâlâ kanımızda taşıyoruz kutlu Kurtuluş Savaşı’nın bize sağladığı bağımsızlığın meşruluğunu.
Uyanışımız zincirlerimizi kırdı, meydan bize kaldı.
Gittin, geri gelmedin.
Senin gibisi bir daha gelmedi.
Tekrar düştüm yollara.
Hissediyorum, düşeceğim karakola.
Konarsa gönlüne yeni oğlanlar...
Sahiplenir beni dostlar!
Gözyaşlarımın süzüldüğü gri bir dünyada tutsak bir deli miyim yoksa özgür bir şair mi?
Sözlerimle suladım duygularımın ebediyete irtihal ettiği şehit mezarlığımın bahçesini.
Hâletiruhiyem bir bemolün şakağında çekmiyor şerbetini.
Diyezin melodik kör kuyusuna hapsolan bir umudun eşliğinde çekiyorum zıkkım mihnetini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!