Ege de hava kararmış ,
Satırla yaralarımı kanatıyorum.
Ev yok, apartman yok;
İzmir'de bir oda,
Odayı bataklıkla süslemişim.
Kendimi haritadan silmiş,
Evreni yok etmişim.
Şimdi sırasıdır karanlığın,
Ne kadar dert varsa; cebime atmışım.
Yollar, levhalar ve durak başları;
Bir belirgin koku,
Yalnızlık..
Vay düşüncelerim,
Vay yosunlu taşlar,
Yol gösterin bana;
Hani genç yaşlarım,
Gözyaşlarıyla çizilmiş kader,
Nerede görmek isterim?
Şeritler, insanlar ve istasyonlar;
Bir koku belirgin,
Yalnızlık...
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 19:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!