Efulim Şiiri - Kenan Kara

Münadiler ilk kez bu kadar kasvetliler
Ağızlarından top top alevler fışkırıyor
Avuç avuç su taşıyanlar oldu ocaklara
Kaskatı haberler taşındı
Dağların bu yüzüne ve öteki yüzüne
Gözleri yalım yalım ürperen, Efulim
Yüksek kalenin en yüksek burcunda
O konuşunca
Böyle salkım salkım esintiler takip ediyor saçlarını
Yerçekimine inat
Batı yönünde savrulurken
Efuli bakışları var bir de
Adımlarından bir parça toz kalkmayan
Bu dingin kalabalığın üzerinde
Arzın merkezi kadar derinlere işliyor
Ölümlülerin gözlerine bir kez ilişse
Ben seni tanıyorum
Kavim göçlerinden bu yana
Yolları çöllerde biten ordular
Yönlerini bulamayan kuşlar sana muhtaç
Baldıran zehrine bulandım yıllar yılı
Çareler senden ibaretmiş
Bilmezdim