Eften Püften Şiiri - İbrahim Cuma

Vay be güzelim dünya...
Sende yaşamak bir başka;
Senden ayrılmak başka...
Birileri tarumarken, öbürü gelir aşka.
Birilerine göre yalancı,
Birilerinin baş tacı olan dünya...
Yoluna serilen hayatları bir bir taşıyan sen;
Daha güzel günleri arayarak
Gün be gün yaşayan ben.
Dedem hey gidi heyyy..diye başlardı sözüne;
Çocuğum düpedüz yabancı özüne.
Çok çabuk değişiyor beden;
Ancak dün de benim,bugün de ben.
İşsizlik narasıyla kiminin küfürüne
Kimi gün be gün işte,
Elde var sıfırına.
Kazansa ne olur sanki! meteliği, mangırı
Evde kadın dırdırı, çocuk zırzırı
Yolda komşu gırgırı
Ne kaldı geri
O an düşünüyor insan… Ulannn…
Feleğin beş parmağının izi mi geriye kalan.
Bu dünya yalan, Bu dünya yalan
Üsküdarı geçmiş
Atı alan…
Biri pavyonlarda..
Akşam sekiz sabah beş vardiyasına
Sabaha karşı yarı ayık dalmış hülyasına
Diyecek yok yaşadığı dünyasına
Günübirlik sevdasına
Leylasına…
Ohhh yavrum ohhhh….
Kazansın baban, sen de aban..
Hiç yok mu senin kazanmaya çaban
Heyy gidi hey balaban…
Güzelmiş araban…
Başka bir sayfasında hayatın
Ne çok düşleri, olur olmaz, zevatın
Bir günlük izinle evde karıya çalım satın
Kederi öylece atın, atın
Ve durmadan yatın…
Keyif çatın..
Amaaaannn… Bu ne beehh…
Eften püften, saçma sapan ve zırva…
Biri mutlu biri gezen kadavra
Bu hayattakiler palavra…
Bunu kavra…
Mavra, mavra…