Eftelya Şiiri - Ali Sarıkaya

Yıldızları bile unutmuşuz Eftelya,
Oysa Aynı gökyüzüne bakıp ağlardık.
Şimdi ayrı şehirlerde aynı hüzne müptela,
İkimizde bir meçhule saplanıp kaldık.

Şimdi dalgalara fısıldıyorum...
Bilmem rüzgar getirdi mi sesimi sana.
Her mehtapta gözlerinin izini arıyorum,
Bu kadar yalnızlık çok değil mi insana?

Dalgalar içimdeki kıyıyı hırpalarken,
Hangi limana sığındı şaşıyorum umutlar!
Bir dilenci gibi seni sokak sokak ararken,
Neden hiç dağılmıyor başımdaki bulutlar?

Şimdi kim bilir hangi düşlerde yaşıyorsun?
Diline dolanıyor mu hala şarkımız?
Unutmak bir devrimdir,belki savaşıyorsun,
Kavuşmazsak ölsek de dinmeyecek acımız.

Bazen serseri bir kurşun gelip vursa diyorum.
Eftelya ,gölgene bile muhtaç hayat ışığım!
Yokluğunda tüm şehirler yıkılsın istiyorum!
Sen yoksun ve ben sana ölümüne aşığım.