EFTALYA
Bir sarhoş geziyor kirli sakalla sahil yolunda
Elinde şişe nara atıyor gülüyordu sonunda
Bir sığara yakıyordu yaslanıpda taş duvara
Limana dönüp bakıp bağırıyordu EFTALYA
Şöyle baktım adama üst baş hep yırtılmış
Kirli giysiler saç sakal birbirine karışmış
Dikkatimi çekti gömleğin çebinde resimmiş
Sordum bu kimin resmi dediki EFTALYA
Resimdeki bayan öyle güzel öyle hoştu
Dediki bu limanda sanki kuş olduda uçtu
O gitti ya of of dedi benim içim tutuştu
Benim içmem nara atışım hepsi EFTALYA
Dediki unutamıyorum çıkmıyor aklımdan
Durmadan içiyorum susuz bu rakıdan
Hiç ayrılmıyorum gelecek diye bu rıhtımdan
Sarhoşda olsam tanırım dedi seni EFTALYA
Akşam olunca yıldızlarla onu konuşurum
Denizin ufuklarında bakıp dalğalara sorarım
Gelmeyince boşalan kadehleri taşa vururum
Ne yapayım aklımdan çıkmıyor ki EFTALYA
Vaz geçmedim hala onun yolunu gözlerim
Başkasını sevmem ister kör olsun gözlerim
Gitmem ele artık isterse kırılsın dizlerim
Beni tek anlayan rakımdı birde EFTALYA
YUSUF ÇOLAK KIRIKHAN HATAY
15 .09 2020
Kırıkhanlı Yusuf Çolak
Kayıt Tarihi : 29.4.2024 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adamın biri eftalya adlı bir güzel kıza aşık olur vede aşkları ilerler o kadar çok severki eftalya yı yanından ayrılmaz birgün aniden eftalya gemilerin yanında rıhtımda kaybolur arayıp bulamayınca kendini içkiye vurur gelir diye eftalya hep arar durur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!