Efsunlu Dilber Şiiri - Nurullah Muslu

EFSUNLU DİLBER
Gül çiçeğim kayboldun, serapmısın neredesin,
Davetinle sana geldim, neden çıkmıyor sesin,
Gül kokulu has bahçenin, güllerinde hevesim,
Yüreğim volkana döndü, daraldı gönül kafesim.

Güle benzeyen cemalinden, çiçekler ilham alır,
Hoş kokulu gül halinden, koklayan efsunlanır...

Yüzündeki tebessümün, taşıdığı manaya,
Kurban olsun o manadan, yoksun olanlar,
Kutlu başın yükselsin, yıldızlardan dolunaya,
Yere batsın bu güzellikten, yoksun kalanlar...

Güle benzeyen cemalinden, çiçekler ilham alır,
Hoş kokulu gül halinden, koklayan efsunlanır...

Ey iffet abidesi, aşka susayan, gönül sultanı,
Ey meleklerin selamladığı, canımın cananı,
Ey mehtaplı gecelerini yıldızı, ışıl, ışıl dolunayı,
Ne bilir bu saadeti, zifrin karanlığında boğulanlar...

Güle benzeyen cemalinden, çiçekler ilham alır,
Hoş kokulu gül halinden, koklayan efsunlanır...

Yüzündeki tebessüme, cümle âlem değişilmez,
Bu ulvi bir gizemdir, inanmayanlar bilemez,
Güller, gül cemalinden, gülistan sensiz gülemez,
Aşkın, saadetin kaynağısın, kanatlanır bulanlar...

Güle benzeyen cemalinden, çiçekler ilham alır,
Hoş kokulu gül halinden, koklayan efsunlanır...