Efsunlu Bir İksir Olurdu Aşk

Sızladıkça can içimde, çekilirdim gecenin en mahrem gölgesine
Birikmiş sancıların günlüğüne resmini çizerdi titrek parmaklarım
Rüzgârın nefesine sokulurduk ürkek kuşlarca, kırılırdı gülüşlerimiz
Sızılı şarkılarda özlemin artar, yaşadığımızın adına sevda der geçerdik

Zaman tutkulu bir karanlığın dağınık yatağıydı kimi, sulara düşerdi aksin
Uzanırdı özlemli ellerin tenime, dudağındaki asi tuzlar yüreğimi dağlardı
Tükenmiş bütün anları tersine çevirirdi aşk, düşünüşlerimiz andımız olurdu
Durmaksızın ruhumuzu kanatırdı yalnızlık, tüm perdeleri hışımla çekerdik

Seni düşündükçe, sesinin bakir rahlesine yüreğimi koyardım, vakitler uzardı
Yangının çığlığı büyürdü can evimizde, aşk harıyla narin bedenimizi yakardı
Öfkemiz çoğalırdı boş odalarda, dişlerimizin hıncıyla dudaklarımız kanardı
Sözcükler kendi kabından taşardı ansızın, aynı gemiyle okyanusları geçerdik

Kangren bir yaraydı seni düşünmek, yanık tenime sürerdin özlemli dudağını
Çiçekli bir yatakta beklerdin gelişimi, sabırla geçerdin yurdumun sarı sularını
Tutkuyla aşkı birbirine karıştırıp içerdik, mecnunun olup çöllere yazardım adını
Kâinatı tersine çevirirdi sevdamız, efsunlu bir iksir olurdu aşk, hararetle içerdik

Selahattin YETGİN