EFSUNLU
Bir adam tanırım telaşlı yaşından yorgun.
Gönlünde bir türkü acının lavları çoktan sarmış bedenini.
Suyun yaprağa bakması gibi buzlara ötelere yazanda gör merhameti.
Şimdi efsunlu efsaneleriyle şehrinden kaçmış.
Kesilen tüm ağaçları düşün artık eksilir yaprakları.
Umutlarını yitirip karanlıkta savrulmak kolaymı?
Geldimi başa sevda hele göz görmez ihaneti.
Bir yara açılmış bağırlarında bakışları ağlıyor gökyüzünün bak yine.
Kavrulmuşda yürekler zamanla, pervane olanım özler elbet gülümsemeyi..
Fırat Bilgin 2
Kayıt Tarihi : 20.2.2020 01:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
