Efsunlanmış Aşk Şiiri - Ecir Demirkıran

EFSUNLANMIŞ AŞK

Sana hasreti yaşamak için, seni sevmek lazım
Bunu en iyi sen bilirsin
Gözlerimi her kapattığımda senin gözlerinde gezinmek
Nedir bilirmisin
Her gün biraz daha ölümden   uzaklaşmak demek
Seni yaşamak bir tutkuya dönüşmüş ise eğer
seni yaşatmak gerek
Bilki Seni soluyorum her nefeste.
Sürgünüm sanadır, zindanım sensin
Ruhumdaki son belirti
senin varlığın
Nerden mi biliyorum
Seni kuşanmışım çünkü
Elbise giyer gibi, seni giyinmişim
Dünyanın maviliği,
Denizin efsunlu derinliği
Dağların Gözlerimde büyüyen yanı,
Birde insanların duygulu anı
Yani Hayalim
Yani Valığım
Nefes alışım
Hayata bağlılığım sensinde ondan
Ben sende ne buldumda özgürlüğümü senin yolunda harcadım.
Adını koyamadığım, bu sevdanın ne olduğunu bilmiyorum
Hep seni sorguluyorum
Ya sen bana bir yar, yada annesin
Ya bir arkadaş  ya sevgilisin
Adını koyamadığım ama içimde hep taşıdığım bir sevgisin
Bu yüzen sana dokunamıyorum
Şair diyor ya '' bilseydim hiç Severmiydim, yanarmıydım ateşte"
İşin en kötü yanı nedir biliyormusun
Ne senden vazgeçebiliyorum
Nede seni elde etmek gibi bir duruşum var
Ben belkide hep böyle sevmek istiyorum
Tuhaflığım duygularımdan belli
Bunu biliyorum
Bilki seni sonsuz bir aşkla seviyorum
Bunu hep içimde hissediyorum
Adına efsunlu aşk diyorum