Efsunkar Sultan Şiiri - Yüksel Osman

Yalnızlık ne kadar çok zor, onu sen kimsesize sor
Hasretin içimde bir kor, gelip olsan yaran bana

Gidip deseniz o yare, olmuşum ben bir avare
Olmaz mı derdime çare, bir bakışı derman gibi

Gözyaşımı ceyhun ettim, her kelamı dilhun ettim
Herşeyimi zebun ettim, söz manası destan bana

Bilmiyorum ki ne ettim, ben hesabı da kaybettim
Sevabı günaha kattım, Günahlarım harman bana

Her suretin sireti var, her amelin niyeti var
Her hatanın diyeti var, verdiklerim kurban bana

Seri seranım bil ki sen, birşeye eğer üzülsen
Senin ümidini kesen, olur lain şeytan bana

Güzel koku sevindirir, ruhu da ferahlandırır
Melekleri barındırır, hoşnutluğun rıdvan bana

Hem nezahet hem nezaket, hem de şirince letafet
Sendeki bu hoş zerafet, irem gibi cinan bana

Gülüşünde güller açar, bakışında huzur saçar
Sensizlikte kaldım naçar, varlığın gülüstan bana

Gülleri gülle bezeyen, gülzarı gülle süsleyen
Her mevsimde gül derleyen, olsan ya sen gülhan bana

Her çiçekten öz alırım, her güzelden söz alırım
Her ateşten köz alırım, bir bakışın umman bana

Ben de mahir bir attarım, güzel kokular satarım
Özümden miskler yaparım, Senin kokun reyhan bana

İbrahimce çıktım ava, tüm saltanatım berhava
Fenadan bekaya dava, eden ceylan olsan bana

Yenik düştüm ben ahtıma, gül perişandır bahtıma
Kurul da gönül tahtıma, ol efsunkar sultan bana