Efsunkar Gözler Şiiri - Recep Kara

Bir sokak çocuğunun
Sıcak yuva hayali gibi
Aklımdasın her vakit
Ne ümidim var seni yaşamaya
Ne de ümitsizim yaşamdan yana.

Gecenin karanlığı
Hatırlatıyor kara gözlerini
Gün doğuyor gün batıyor
Ne ümidim var vuslata
Ne de ümitsizim vuslattan yana

Bir rüzgâr esintisi gibi
Aniden gidiyorsun
Dur gitme diyemiyorum
Kelimeler boğazımda düğümleniyor
Susuyorum gözyaşlarım konuşuyor.

O büyük terk edişin ardından
Yitik bir adam geriye kalan
Derbeder bir o kadar da sakin
Büyülemiş sanki onu karagözlerin
Derbeder bir o kadar da sakin.

Yalnız senden bir isteğim var
Sakın unutma ve bunu bil
Mahzun bakma sakın ağlama yâr
Gurup vakti eser inceden bir rüzgâr
Mahzun bakma sakın ağlama yâr.

Ben bir bülbülüm gülüm sensin
Bir haber gönderde gönlüm neşelensin
Seviyorum seni bunu en iyi sen bilirsin
Yani âşık ben maşuk sensin
Seviyorum seni bunu en iyi sen bilirsin.