Efsunkar Akşam

Sızar dağ yamaçtan günün son demi,
Ufkumda büyürken hüznün alemi.
Efsunkar bir rüya dokunur yâre,
Gönlümde savrulur aşkın kederi.

Yıldızlar usulca dökülür gökten,
Sesin yankı bulur boşluğun içten.
Bir hüzün ki gece susmaz gülüşten,
Adın düşer gönle, incecik besten.

Ey sevda harmanı, ey nazlı çiçek,
Varlığın gönlümde bir tatlı gerçek.
Efsunkar gölgene sığınsam bir tek,
Her şeyden vazgeçer yüreğim, bilerek.