Efsunkâr Şiiri - Mustafa Duvan

Ne bahar yağmuru ne gül karası,
Ne bir karı ne de poyraz havası,
Tutmaz yerini saçların karası,

Gel de önünde divanlar kurulsun,
Ver emri, önünde kelleler kopsun.

Ne ordularındaki asaleti,
Ne de güneş denilen Muhammed’i,
Hiçe sayar yüzünün güzelliği,

Anlat; kaç zamandır akan kan dursun,
Bak gözlerime, yüreğim burkulsun.

Ne padişahlar gibi altın tahtı,
Ne de Tanrı’dan bir güzellik bahtı,
Tek dileğim ömründeki parıltı,

Hiç azalmasın, ışıltın hep sürsün,
Sen ki; beni yakıp bitiren korsun.