Efsuna Şiiri - Ahmet Yıldırır

Yaşam diz boyu karlar altında efsuna
En çok sen üşüdün
Dolanırken peşimde cadde cadde
En çok sen ağladın bana

En çok sen ağladın
Mapus damına düştüğüm gün
Bir kuş yuvası yapmıştın ya efsuna
Bende pencereme koymuştum ya hani
Bir güvercin gelip aldı onu benden
Ama birbilsen efsuna
Hiç kızmazsın bile
Büyüdü güvercinler gözlerimin önünde
Senin yaptığın yuvada büyüdü
Birbilsen efsuna
Onlar çıkarken demir parmaklıklardan
Hep onlarla çıkmayı düşledim
Onlar hep döndü
Üç buğday tanesiyle

Banada bir yuva yap efsuna
Hergün çıkıp döneceğim
Dönerken üç ekmek getireceğim
Bir yuva yap

Şimdi yaşam diz boyu karlar altında
En çok seni düşündüm
Dolanırken sen peşimde cadde cadde
En çok sen üşüdün
Ben dolanırken yollarda...